Ο καθρέφτης...

-Σκάσε. Εσύ δεν ξέρεις. Εσύ δεν τόλμησες ποτέ σου να γνωρίσεις και να μάθεις. Έπραττες πάντα με εκείνη τη δόση σιγουριάς που σε έκανε να νιώθεις ότι όλα θα πάνε καλύτερα απ' ό,τι μέχρι σήμερα ήταν, έβγαζες λόγους στεντόρειους, χρησιμοποιούσες λέξεις με διφορούμενα νοήματα, μάγευες και παίδευες μυαλά για να καταλήξεις στο συμπέρασμα που εσύ πάντα ήθελες. Χρησιμοποιούσες την αλήθεια με όποιο τρόπο ήθελες και στο όνομα αυτής γινόσουν λυτρωτής και μεσσίας. Μα τώρα ζητάς απεγνωσμένα κάποιον να σε λυτρώσει, κάποιον να έρθει να σε τραβήξει από το χέρι. Ποτέ δεν έμαθες να πολεμάς, να προσπαθείς, δεν αποδέχτηκες την ήττα. Ποτέ δεν σε ένοιαξε τι θυσίασες για να φτάσεις εδώ, πόσα πτώματα σκόρπισες στο διάβα σου μόνο και μόνο για να νομίζεις ότι έφτασες εδώ με την αξία σου. Έλα, μεταξύ μας είμαστε, παραδέξου τα...

~Ξέρεις, δεν είναι ακριβώς έτσι....

-Πως τολμάς και αντιμιλάς? Ποιος θαρρείς ότι είσαι? Σε μένα τα χρωστάς όλα. Κοίτα με κατάματα και πες μου όλη την αλήθεια. Δεν θα σε μαλώσω, δεν θα σε κατηγορήσω, απλά πες μου όλη την αλήθεια. Θα σε ανακουφίσει, θα δεις. Κοίτα με στα μάτια και πες μου ότι μέχρι σήμερα δεν είπες ούτε ένα ψέμα, ότι έφτασες εδώ που είσαι επειδή το άξιζες, ότι το σώμα σου περιπλανήθηκε τυχαία σε κρεβάτια και αγκαλιές και πως τώρα είσαι πάλι αυτός που νομίζεις ότι είσαι. Ηθικός, σωστός απέναντι στους άλλους, δυνατός χαρακτήρας και χωρίς να κάνεις κανένα να πονάει. Πες μου ότι δεν πλήγωσες ανθρώπους για να νιώσεις εσύ καλύτερα. Ξέρεις όμως ότι κάθε μέρα, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, αράδιαζες χιλιάδες ψέματα, έπλεκες συνωμοσίες, έπαιζες με τα συναισθήματα των ανθρώπων μόνο και μόνο για να καλύψεις τον εγωισμό σου, για να φανείς Θεός στα μάτια σου, για να νιώσεις άνθρωπος. Μα κάθε φορά βυθιζόσουν πιο βαθιά, αγνοώντας τις φωνές των άλλων που πάταγες χωρίς ίχνος ανθρωπιάς.

~Νομίζω ότι κάνεις λάθος...

-Τι? Συνεχίζεις να λες ψέματα για να σώσεις το τομάρι σου. Συνεχίζεις να κρύβεις αλήθειες, να κατασκευάζεις ιστορίες για να φανείς διαφορετικός, συνεχίζεις να κρύβεσαι πίσω από λέξεις που για σένα δεν έχουν νόημα. Συνεχίζεις να μαζεύεις ιστορίες άλλων για να δημιουργήσεις μια δική σου δακρύβρεχτη και πονεμένη ιστορία. Ποιος νομίζεις ότι είσαι? Γιατί δεν σταματάς λίγο να δεις τι νιώθουν οι άλλοι? Γιατί δεν αφήνεις στην άκρη τον άκρατο εγωισμό σου για να νιώσεις πως πονούν οι άλλοι. Δεν είσαι μόνος σου σ' αυτή τη γη, δεν πατάς μόνο εσύ αυτό το χώμα, δεν περπατάς μόνος μέσα σε χιλιάδες. Πάψε να κλέβεις ιστορίες, πάψε να δημιουργείς εντυπώσεις. Κι άλλοι πονούν κι άλλοι κλαίνε κρυφά τις νύχτες, μόνο που εκείνοι ξυπνούν το πρωί και δεν θέλουν να πονέσουν κανένα. Μην παραμυθιάζεσαι άλλο, μην παραμυθιάζεις άλλο. Νιώσε αυτό που κρύβεται πίσω από τη μάσκα που σου παρουσιάζουν οι άλλοι. Αποδέξου τις πράξεις σου...

~Άφησέ με να σου μιλήσω, άσε με να δικαιολογήσω λίγο τον εαυτό μου...

-Πάλι θες να δικαιολογηθείς? Πάλι θες να κάνεις τον εαυτό σου θύμα? Νομίζεις ότι πάντα εσύ θα είσαι ο αδικημένος? Νομίζεις πάλι ότι σε πολεμάνε? Όχι φίλε μου. Καιρός να μάθεις ότι είσαι υπεύθυνος χιλιάδων πράξεων, χιλιάδων ατιμώρητων εγκλημάτων και πρέπει απόψε να φυλακιστείς, πρέπει απόψε να πιεις το κώνειο χωρίς να προσπαθήσεις να διαφύγεις. Πάψε να το παίζεις ήρωας ενός θλιμμένου δράματος. Δεν είσαι πρωταγωνιστής σε τραγωδία, μην περιμένεις να έρθει η λύτρωση στο τέλος, μα δέξου τον πόνο που δημιούργησες και κάνε κάτι να το αλλάξεις. Για μια φορά στη ζωή σου κάνε κάτι καλό σε κάποιον. Άφησε στην άκρη τον εγωισμό σου, τον κρυμμένο σου εαυτό και περπάτα μπροστά χωρίς να τρέμεις το βήμα σου. Φύγε μακριά από όσους πληγώνεις, φύγε όσο πιο μακριά μπορείς. Κάνε στην άκρη και δεν θα χάσεις. Πάψε να πατάς πάνω στους άλλους.

~Τελικά έχεις δίκιο. Ναι, πάτησα πάνω σε πτώματα, εκμεταλλεύτηκα χιλιάδες καταστάσεις, έκλεψα ιστορίες, έγινα και έκανα όσα μου πετάς στα μούτρα. Εκμεταλλεύτηκα συνειδήσεις. Πλήγωσα ανθρώπους, έγινα σαν το πορτραίτο του Ντοριαν Γκρεϋ. Πρώτα απ' όλα όμως πλήγωσα εμένα, κατέστρεψα εμένα, με σκότωσα τόσες χιλιάδες φορές ώστε να σου δώσω εσένα το δικαίωμα σήμερα να με χτυπάς χωρίς να ρωτάς, να με πονάς χωρίς να βλέπεις το αίμα μου, χωρίς να σε νοιάζει αν η πληγή που τρέχει μένει χρόνια ανοιχτή ή αν άνοιξε μόλις τώρα. Έκανα τόσα, για να επιβεβαιώσω σήμερα σε σένα, ότι δεν είμαι αυτό που νόμιζες, αλλά αυτό που η φαντασία σου θέλει να χτυπήσει. Άφησέ με λοιπόν. Αν είμαι τόσο σκάρτος όσο λες, δεν θα σου λείψω. Το μόνο που θα σου λείψει είναι ένας ακόμη νεκρός...