Είναι γνωστό τοις πάση πως “αν πετύχει η μαλακία, τύφλα να ‘χει το γαμήσι”. Ψάχνω εναγωνίως να βρω τον πούστη που το σκέφτηκε και πήξαμε στα αποτυχημένα σπερματοζωάρια που σκοπό ζωής έχουν να κρίνουν, να κατακρίνουν και να καταδικάσουν με απόλυτη σιγουριά και χωρίς ευθύνη της γνώμης τους την κάθε είδους παραγωγή στιγμιαίας έμπνευσης. Ψάχνω να βρω εκείνους που ζητούν, και ενίοτε βρίσκουν, λόγους για να δικαιολογήσουν τις αντιδράσεις τους. Ψάχνω να βρω εκείνους που το παίζουν Διογένηδες με πιθάρι, φανάρι, mouse, πληκτρολόγιο, γραβάτα, κρεμασμένοι από παραθυρόφυλλα τηλεοπτικά, με καθαρότητα σκέψεως και λοιπές παπαρδολογικές μπαρούφες, οι οποίοι αναζητούν συνανθρώπους μέσα στα Κολωνάκια και στα διαφόρων ειδών “κωλονάκια”.
Δεν αντιλέγω, καλός ο αυνανισμός για τον άνθρωπο. Μέσω της καθαρότητας του προσώπου σε κάνει να εντοπίζεις τους μαλάκες με άνεση. Να βλέπεις τους ηθικούς και τους ηθικολόγους. Να διακρίνεις ποιοι υπερασπίζονται ιδέες και ποιοι προσπαθούν τα μέγιστα να βγάλουν γκόμενα. Έλα όμως που η συχνή χρήση του βγάζει κάλους (και ουχί κάλλους) στα χέρια και, τις περισσότερες φορές, στα μυαλά.
Γεμίσαμε λοιπόν ανέραστους, με εμπαιγμούς προς τους εραστές και φιλοσόφους που βρήκαν το νόημα της ζωής και το κρατούν από τα μαλλιά μην τους φύγει και χάσουν την ουσία του αυνανισμού και του αυνάνα. Γεμίσαμε ερασιτέχνες (με την εννοιολογική σημασία της λέξεως και όχι με την ετυμολογική) και κατ΄ επάγγελμα μαλάκες, που γεμίζουν σπέρμα την ζωή μας, χωρίς βέβαια να το έχουμε ζητήσει. Γεμίσαμε αδίστακτους δολοφόνους αγέννητων παιδιών, που προτιμούν να τελειώνουν έξω, παρά στη νοσηρή φαντασία τους.
Κι εμείς τι κάνουμε? Τους αποδεχόμαστε. Αντί να τους ρίχνουμε στον Καιάδα να γλιτώσουμε κι εμείς κι ο κόσμος, τους κρατάμε από το χέρι (ναι, εκείνο που χρησιμοποιούν για τα ως άνω περιγραφόμενα) με σκοπό να μας πιάνει κι εμάς το αγέννητο συναίσθημα της επιβίωσης των γονιδίων, συνουσιάζοντας εαυτούς με την μητέρα Γη και προκαλώντας αλλεπάλληλες γενετικές ανωμαλίες.
Ναι, η μαλακία κουφαίνει. Όχι με την άμεση έννοια, αλλά με την έμμεση. Την έννοια της υπεράσπισης των πνευματικών δικαιωμάτων, της υπεράσπισης κάποιας ηθικής ανήθικης. Κουφαθήκαμε πλέον από το μακρύ και το κοντό (δεν είναι το μέγεθος το θέμα μας) του κάθε ένα και ψάχνουμε ακουστικά βαρηκοΐας μήπως ακούσουμε καλύτερα και τελικά, ως εκ θαύματος, ανακαλύπτουμε ότι η μαλακία δεν κουφαίνει μόνο, αλλά τυφλώνει κιόλας. Γιατί μπερδεύουμε τα ακουστικά με την λέξη “ακούστηκα” και εφησυχαζόμαστε, δεν διακρίνουμε το ορθογραφικό λάθος (κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει) και από δω πάνε κι οι άλλοι.
Έλα όμως που ακολουθώντας το μονοπάτι δεν βρίσκουμε παρά ανθρώπους, που από περιέργεια στο διαφορετικό (ναι, ο πρώτος μαλάκας κατά την εφηβεία είναι διαφορετικός) το ακολουθούνε. Κι επειδή η περιέργεια δεν σκότωσε μόνο την γάτα, αλλά και Ιρακινούς, Αφγανούς, Σέρβους και άλλους ομοιοπαθούντες αμερικανόπληκτους (γαμημένε Κολόμβε), ας τους ταρακουνήσουμε λίγο το κεφαλάκι (το πάνω) και ας τους πείσουμε να επιστρέψουν στον εαυτό τους την χαρά της σκέψης, του συναισθήματος, της αναγνώρισης της διαφορετικότητας των ανθρώπων και άλλων συναφών ευγενών ιδεών που σήμερα φαντάζουν ξεπεσμένες πόρνες που αποδέχονται το σπέρμα μας, μόνο και μόνο γιατί η ιδέα δέχεται ρομαντικούς και τυχοδιώκτες, αλλά αδυνατεί να τους ξεχωρίσει.
Θυμάμαι μέθυσους παπάδες και πρόγονους ανιστόρητους και μπερδεμένους στην αμάθεια να επιμένουν ότι θα βγάλουμε τρίχες στα χέρια και λοιπά τριχοειδή. Δυστυχώς είχαν, εν μέρει, δίκιο. Μάλλιασαν τα χέρια μας από το “τράβα μαλλί, ανεβαίνουμε” και καραφλιάσαμε στην προσπάθεια να μακρύνουν οι τρίχες της άνω κεφαλής προσπαθώντας να βγάλουμε το προσωπείο του ανίδεου, λες κι είναι ντροπή, και να φορέσουμε εκείνο του ενημερωμένου, του “φωτεινού παντογνώστη”, που κάθε φορά που γνωρίζει κάτι λάμπει ολόκληρος σαν “φωτεινούλης”.
Καλά κρασά λοιπόν, κύριε Τάκη, κύριε Κώστα, κύριε Νίκο, κύριε Αλέξανδρε, κυρά-Μαρία, που όσα χρόνια σε ξέρω δεν περνάς, αλλά σε πέρασαν όλοι και τώρα τρέχουμε να συμμαζέψουμε τα μπάσταρδα που άφησες πίσω σου και μας ζαλίζουν τον έρωτα, τα αυτιά και μαστουριάζουμε ολημερίς από τις άκαπνες αναθυμιάσεις της παπαρδολογίας των υιών σου, των εγγονών σου και των απογόνων σου εν γένει. Είθε τα παιδιά μας να καταλάβουν όσα εμείς θεωρούμε αποκύημα νοσηρών φαντασιών και ανυπέρβλητων μεθυστικών, θεολογικών, κηρυγμάτων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου