ΜΕΡΟΣ 3ο: Σήματα μορς...

Τα διέλυσες όλα μικρέ. Τα κατέστρεψες όλα μεμιάς. Δεν προσπάθησες να νικήσεις τον εαυτό σου. Δεν προσπάθησες ούτε μια στιγμή. Τελικά δεν ήμουν τόσο σημαντική για σένα. Κατάφερες να το τελειώσεις τόσο γρήγορα, που τώρα πια απορώ αν ποτέ το ήθελες. Νομίζω ότι έκανα τεράστιο λάθος που ήρθα σε σένα. Νομίζω ότι τώρα πια είναι αργά να τα αλλάξουμε όλα. Είχαμε τον χρόνο μας κι εσύ τον σπατάλησες εντελώς ανούσια κι εγωιστικά. Κατάφερες να τα γκρεμίσεις όλα. Έναν χρόνο τώρα έχτιζες, κατέβαλες τόσες προσπάθειες, έναν χρόνο τώρα έδειξες απίστευτη δύναμη κι υπομονή και τώρα φύσηξες και τα γκρέμισες. Ξέρω, δεν θα το παραδεχτείς. Πάλι εγώ θα φταίξω, πάλι σε μένα θα τα φορτώσεις. Μα όχι μικρέ μου, αυτή τη φορά δεν μπορώ να σε πιστέψω. Όσες φορές κι αν μου πεις ότι μετάνιωσες, ακόμα κι αν προσπαθήσεις να μου δείξεις ότι έκανες λάθος. Όχι μικρέ μου, τελείωσαν όλα και τώρα πια δεν ξέρω αν έχω δύναμη να επιστρέψω πάλι σε σένα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι είμαι καλά εδώ. Μπορεί να είναι η ηρεμία της αρχής, μπορεί και όχι. Μα ό,τι κι αν είναι αυτό, δεν θέλω να το αλλάξω. Νιώθω τη σιγουριά ότι όλα θα πάνε καλά, ότι θα είμαι πολύ καλύτερα έτσι. Κι αν τελικά κάνω λάθος, θα το δεχτώ, γιατί έτσι πρέπει. Γιατί δεν έμαθα να παίζω με το συναίσθημά σου ούτε να αλλάζω γνώμες και αποφάσεις ανά δέκα δευτερόλεπτα.

Λυπάμαι μικρέ. Γίνομαι σκληρή, νομίζεις ότι σε στήνω στον τοίχο, μα δεν είναι έτσι. Δεν θα βρεις ποτέ άλλον να σου μιλήσει όπως εγώ. Δεν θα βρεις άλλον να είναι τόσο ξεκάθαρος όπως εγώ. Λυπάμαι που πρέπει να φύγω για να καταλάβεις. Δεν μεμψιμοιρώ, αυτή τη φορά δεν θα καταραστώ ούτε την τύχη μου ούτε θα παραπονεθώ επειδή όλα τυχαίνουν σε μένα. Όχι μικρέ. Αισθάνομαι τυχερή, κάθε μέρα αισθάνομαι πιο τυχερή, πιο δυνατή, πιο γεμάτη. Δεν θα αφήσω κανένα άλλο να με πονέσει μικρέ. Ήσουν η μοναδική μου ελπίδα. Όχι η τελευταία μου, όχι. Ήσουν η πρώτη και μοναδική μου ελπίδα. Ήσουν εκείνος που του έδειξα τόσα και μου επέστρεψε χτυπήματα, πληγές και ανώριμη συμπεριφορά. Πάντα έριχνες σε μένα όλο το φταίξιμο, μα όχι. Ίσως να έφταιξα, αλλά όχι στον βαθμό που εσύ το παρουσίαζες. Λοιπόν μικρέ, λυπάμαι. Λυπάμαι πολύ. Δεν μπορώ να προχωρήσω άλλο μαζί σου. Δεν μπορώ, δεν το αντέχω. Άλλα μου έδειχνες πριν και άλλα μου δείχνεις τώρα. Δεν με νοιάζει πως θα νιώσεις. Είναι η πρώτη φορά που δε με νοιάζει και νιώθω ελεύθερη, λυτρωμένη.

Είμαι σίγουρη ότι δεν μπορείς να καταλάβεις, αλλά τελικά δεν ξέρω αν θέλησες ποτέ να καταλάβεις. φεύγω λοιπόν και δεν κοιτάζω πίσω. Φεύγω και μένω μόνη μου και εσύ κάνε ό,τι θες, ό,τι καταλαβαίνεις. Πήγαινε όπου θες, αν θες κλάψου, αν θες ρίξε το φταίξιμο αλλού, ρίχτο σε μένα. Δε με αφορά πλέον, δε με νοιάζει καθόλου. Αλλάζουν οι άνθρωποι μικρέ κι αν εσύ θες να μείνεις σταθερός είναι δικαίωμά σου. Μείνε εκεί να κλαφτείς στον εαυτό σου. Άλλωστε αυτό έκανες πάντα. Δεν έμαθες τίποτα στη ζωή σου, δεν κατάλαβες τίποτα. Πίεσες τις καταστάσεις να τις φέρεις στα μέτρα σου. Έκανες τους άλλους να νιώθουν ενοχές. Και μέσα από αυτές ένιωθες βασιλιάς. Δεν είσαι λοιπόν. Δε γυρίζει η γη γύρω από σένα. Τώρα τα έβαλα όλα σε μία σειρά και φεύγω, αναζητώ αυτά που μου αξίζουν. Σημασία τώρα πια έχει να είμαι ήρεμη και χαλαρή. Κι αν κάνω λάθος ας το πληρώσω δικαιωματικά. Η ευθύνη όλη δική μου, οι ενοχές από τις αποφάσεις μου δικές μου. Δεν θα ξανανιώσω ενοχές επειδή αποφάσισες να μου τις φορτώσεις.

Μικρέ, πάψε να με πιέζεις, σταμάτα να προσπαθείς, τελείωσαν όλα και είναι καιρός να το καταλάβεις. Χάσαμε, χάσαμε κι οι δυο μας, αλλά δεν πειράζει. Όλα καλά θα πάνε. Δεν ξέρω για σένα, δε με νοιάζει πλέον. Ξέρω όμως ότι θα πάνε όλα καλά για μένα. Εσύ με έδιωξες. Την κρίσιμη στιγμή, αντί να με κρατήσεις, αντί να μου απλώσεις το χέρι με έσπρωξες μακριά και μ’ έχασες. Απελπίσου αν θες, κλάψε αν θες. Δε με νοιάζει άλλο πια. Καιρός να προχωρήσω και πάντα ένιωθα να με κρατάς πίσω. Δεν μπορείς τώρα πια λοιπόν να με κρατήσεις. Ούτε μπορείς να με κατηγορήσεις για κάτι άλλο πια. Μόνο εγώ θα μπορώ πλέον να κατηγορώ τον εαυτό μου. Κανείς σας δεν θα μπορέσει να με κατηγορήσει ξανά για τίποτα. Στο καλό μικρέ. Στο χέρι σου είναι αν θα προσέχεις.